Breathe in, Breathe out: “Weather with you”

Deze Engelse uitdrukking doet me altijd denken aan het uptempo lied van Crowded House uit 1991. De song heeft een vrolijke melodie en een refreintje dat in je hoofd blijft hangen. De band reflecteert met dit lied over het feit dat in een andere omgeving vertoeven je daarom nog niet verlost van de herinneringen aan de plek waar je vandaan komt of de persoon die je bent.

In deze blog wil ik met jullie dan ook graag reflecteren over durven loslaten. Want een nieuwe omgeving verlost je zelden van je bestaande zorgen of problemen. Een ongelukkige situatie of een jengelende pijn lost niet gewoon op door ergens anders naartoe te trekken.

Laten we eerst eens kijken wat loslaten niet is. Misschien ontdekken we zo wat het wel is 😊

·       Loslaten is niet leven met mijmeringen over hoe het geweest had kunnen zijn

·       Loslaten is niet het ontwijken van mensen en/of plaatsen die je herinneren aan je verleden

·       Loslaten is ook niet jezelf steeds opnieuw willen overtuigen dat je gelijk had om zo die zaak/situatie af te staan

·       En loslaten is zeker niet angstig op zoek gaan naar een nieuwe oplossing voor een steeds terugkerend probleem

Loslaten heeft dus niets gemeen met het koesteren van wrange gevoelens, met het worstelen om vrij te geraken uit bepaalde relaties, met het uiterlijk herschikken van onze terugkerende moeilijkheden of met het zoeken naar manieren om jezelf los te snijden uit vervelende situaties. In feite heeft loslaten niks te maken met het vrijlaten van iets buiten jezelf.

Het veranderen van baan bijvoorbeeld om van een irritante leidinggevende verlost te geraken, maakt het ontstane conflict niet ongedaan. En je levensgezel laten vallen om vervolgens snel een andere partner op te pikken, maakt ook geen einde aan de eenzaamheid die je ervaarde in die uitzichtloze relatie. Deze nieuwe keuzes vertragen enkel maar de ongewenste gevoelens die keer op keer terug naar boven komen wanneer we ons bedreigd voelen.

Hoe kunnen we loslaten dan wel benaderen?

Eén van de dingen waarom loslaten ons zo zwaar valt, is de manier waarop we naar ons leven kijken. We zien een gebeurtenis als de oorzaak van hoe we ons voelen. Maar het is het beeld dat we ons vormen over deze gebeurtenis dat echt bepaalt hoe we ons voelen.

Wanneer bijvoorbeeld de sfeer op het werk ons frustreert, struikelen we in feite over het loskomen van de gevoelens die we zelf hierover hebben. Idem dito voor een relatie die ons kwelt. Deze reactie maakt ons blind voor de omstandigheid dat de eigenlijke oorzaak van onze frustratie of dit ongelukkig zijn niet buiten onszelf ligt, maar binnen onszelf. En meer bepaald  in het persoonlijk beeld dat we creëren binnen onze waarnemingen.

Wat kan ik dan doen om mezelf hiervan te bevrijden?

Bekijk deze onjuiste beelden als onbeduidende hersenspinsels en leer jezelf van deze pijnlijke inbeeldingen bevrijden. Ik geef je hier een paar illusies waarmee je aan de slag kan gaan:

·       Spijt: deze waanvoorstelling komt voort uit het foute plaatje dat je door pijnlijke momenten uit het verleden te herbeleven, mogelijkheden krijgt om je verdriet en schuldgevoel op te lossen

·       Ontmoediging: dit waanidee komt voort uit de onware voorstelling dat het mogelijk is om in het leven te slagen zonder ooit fouten te maken

·       Bescheidenheid: deze fictie komt voort uit de incorrecte indruk dat jouw waarde is gebaseerd op een maatstaf die anderen hanteren

·       Vergelijking: deze hersenschim komt voort uit de verkeerde interpretatie dat je op de wereld bent om net te zijn als alle anderen

Vanuit dit perspectief wordt loslaten behoorlijk gemakkelijk. Want we zijn in feite geschapen om alles te laten vallen wat ons niet (meer) dient. Denk hierbij aan: emotionele bitterheid, onafgebroken spijt, angstige nervositeit of droevige gedachten.

Wanneer je beseft dat deze zaken vasthouden meer pijn doen dan ze los te laten, wordt loslaten jouw tweede natuur.

Als het moeilijk is om alleen te leren loslaten, kan je contact met me op te nemen. Ik kan je op maat begeleiden in deze uitermate boeiende zelfzorg.

Harte groet,
Karine