Breathe in, Breathe out: “Vier uitbundig”

De eerste schooldag is verteerd, september is nu echt gearriveerd. Toch blijven we ook dit weekend nog even op de rem staan. Laten we nog een laatste keer de knaldrang in onszelf opzoeken, want de trein van obligatoire verplichtingen vertrekt dra weer😊.

Van zodra de grote vakantie achter de rug is, hollen we opnieuw elke dag door een hele rits taken. Klein of groot, we voeren deze opdrachten uit “zoals het hoort”.  En deze opgelegde orders beginnen al heel vroeg.

Van zodra er een kind op komst is, start er immers een verwachtingspatroon. Ouders kijken vanaf de bevruchting uit naar de baby met een heleboel wensen. Het “voorgeschreven parcours” start samen met de eerste schreeuw die de uk laat. Opmetingen en tests gaan na of de kleine wel “behoorlijk functioneert”. In de lagere school worden we dan weer geacht om zo snel als mogelijk “voorbeeldig te zijn”. En tijdens de puberteit wordt er in snel tempo verwacht dat we “de gevolgen van onze daden solide inschatten”.

Zo verliezen we, bij elke stap die we richting volwassenheid zetten, onze kinderlijke onschuld stukje bij beetje. De druk van de niet aflatende verantwoordelijkheid kan dan zwaar wegen. Om de boel niet te laten ontploffen is het van groot belang om regelmatig preventief de stoom van de ketel te laten. En dat gaan we dan ook vandaag doen!

Zoek een plek op waar je spontaan uit de bol kan gaan. Dat kan ergens in de natuur, in de stad of zelfs in je hoofd zijn. Kies er bewust voor om nu je ego achterwege te laten. Ook het imago dat je hebt opgebouwd in de werkelijke wereld en de competitie die je aanging met anderen, zijn eraan voor de moeite. Leg alles gewoon naast je neer. Zet je verstand op uit en zoek de kinderlijke onschuld op om los en ongeremd door dit moment te sjezen. Is er iets waar je als kind van genoot maar waar je nu geen tijd meer voor maakt?  Doe het dan vandaag, op deze plek. Laat het maar opborrelen! Schiet eens alle kanten uit: maak een vreugdedansje als een kleuter, voer een pittige monoloog op als een zesjarige, of zing de longen uit je lijf als een onvervalste puber. Laat jezelf toe om los te komen van je keurslijf en te genieten van die ongedwongen zotte kinderlijkheid. Onbestuurbaar en zonder samenhang kan je zo rond jezelf wiebelen tot je duizelt. Verdwijn een tijdje uit de verstikkende verantwoordelijkheid. Doe het gewoon, het is veilig.

Vier vanaf nu regelmatig zot goed deze nonchalance, zodat de motor van het onschuldige kind eeuwig in je blijft draaien. Stuur alle grootse verwachtingen nog even richting later. Even niet meer responsabel zijn, enkel kinderlijk uitbundig de zorgeloosheid vieren.

Harte groet,

Karine