Breathe in, Breathe out: “We’re a happy Family”

Vakantietijd = familietijd. En dan denk ik spontaan aan het liedje “We ’re a happy Family” van the Ramones uit 1977. Joey Ramone beschrijft op humoristische wijze het dagelijkse leven van het gezin waarin hij opgroeide. Het nummer geeft een schampere kijk op het traditionele gezinsleven en de druk die er heerst om aan bepaalde interne en externe verwachtingen te voldoen. En ook wij ontsnappen, in de realiteit van elke dag, niet aan deze (familiale) worstelingen. Misschien is het dan wel een goed idee om onze familiestructuur eens onder de loep te nemen?

Wat is dat dan, een familiestructuur?

Je familiestructuur is het clubje van mensen waartoe jij behoort omdat je er geboren werd of omdat je er bent opgegroeid. Het is het eerste systeem waar je deel van uitmaakt en ook het enige stelsel waar je heel je leven aan vast hangt. Uit deze structuur van herkomst kan je namelijk niet weg. Je blijft met andere woorden altijd een kind van je ouders, zelfs al zijn ze overleden of zelfs al hebben ze je niet opgevoed. Je kan bijvoorbeeld wel spreken van een ex-partner, maar niet van een ex-ouder.

Waarom is deze structuur zo belangrijk?

Dit systeem van oorsprong vormt de hoeksteen van je denken en handelen. Deze (aangeleerde) basis herhaal je vaak (onbewust) in alle andere gekozen systemen waar je lid van wordt.

Denk hier aan de volgende “clubjes” waar je regelmatig deel van uitmaakt:

Je collega’s op het werk

Je  maatjes uit de sportclub

Je beste vrienden waar je kan op rekenen

Je partner die je ondersteunt

Elke familie heeft uiteindelijke een onderling relatiemodel en een persoonlijke omgang. Er is ook een natuurlijke energie tussen de verschillende gezinsleden. In deze onderlinge dynamiek ervaar je gevoelens, grenzen en taken.

Welke dynamieken kunnen zich hierin voordoen?

Er zijn drie principes die altijd terug komen en waar we rekening mee houden om na te gaan waarom bepaalde denkpatronen of handelingen zich steeds herhalen in je leven.

1.     Binding:

Door de unieke gevoelsband met je familie zit je op een bepaalde manier aan elkaar vast. Ouders dragen hun overtuigingen en waarden over aan hun kinderen. Dit gebeurt onopzettelijk en hoort bij ieders leven.

Deze binding is geen constante maar verandert door de tijd. In het ideale plaatje evolueert de binding naar verbinding.

2.     Rangschikking:

Er heerst een soort “sociale orde” binnen ieders familiesysteem. Deze rangschikking zorgt voor veiligheid en voorspelbaarheid. De ordening geeft je een gevoel van rust en zekerheid. Wanneer je bijvoorbeeld het jongste kind in het gezin bent, dan blijf je ook de jongste, zelfs wanneer je volwassen bent. Je broers/zussen zien jou altijd als “die kleinste”.

Iedereen binnen het gezin heeft wel recht op een eigen plek. Wanneer iemand niet meer op zijn plek staat, komen er dikwijls frustraties binnen het gezin of krijgt men het gevoel niet vrij te zijn in het maken van keuzes.

3.     Balans:

Er is evenwicht nodig tussen geven en nemen binnen je familie. In het meest gunstigste geval is er een volle uitwisseling hiertussen. Dan ervaren gever en ontvanger volledige rust en vrede.

Als kleine kinderen kunnen we alleen maar (aan)nemen van onze ouders. Ouders kunnen dan ook alleen maar (aan)geven. Wanneer we volwassen worden, is het opnieuw hierover overeenstemming zoeken. Ouders hebben dan de taak om hun kinderen zichzelf te laten zijn (dit is de kunst van het loslaten) en kinderen hebben dan de opdracht hun ouders te nemen zoals ze zijn (wat ook een klus kan zijn 😊).

Door het visualiseren van je eigen systeem van herkomst ga je op zoek naar onzichtbare verbanden die er spelen tussen jezelf en je familie. Zo leer je ontwarren wat er is in plaats van klakkeloos aan te nemen wat er gezegd wordt. Je leert je manier van kijken en denken over een situatie, een persoon, een probleem of een patroon herzien en indien nodig veranderen.

Wil je graag jouw familiestructuur opstellen, aarzel dan niet om contact op te nemen. Ik help je graag hierbij.

Harte groet,
Karine